Bir başkadır benim memleketim.........

Memleketimden bir koli geldi. Annem, yani eşimin annesi, bize birşeyler göndermiş sağolsun. Sevgili kaynım ve eşi de, herzamanki inceliklerini gösterip, bizi yine mutlu ettiler. Yaşar pastanesinden büyük bir koli geldi. Çok sevindik. Sanki Kahramanmaraş'a gittim geldim. Sizlerle de bu yöresel lezzetlerimizi paylaşmak istedim.

Beni takip edenler nekadar doğal ürünler manyağı olduğumu anlamışlardır herhalde. Tabii herşey önce çocuklarım için.... onların şu, heryönüyle kirlenmiş ve bozulmuş, dünyada bir parça olsun doğru, dürüst ve sağlıklı kalmaları için çabalıyorum. Her anne gibi sanırım.....

Bu Kahramanmaraşımıza ait maraş çöreğimiz. Tatlısı da var tuzlusu da, ama ben tuzlusunu tercih ediyorum. Biraz da kendi bağımızın üzümlerinden çıkardığımız pekmezle......hmmm, harika oluyor doğrusu.
Reklam yapmış gibi olmasın ama... neyse olsun olsun..... Yaşar pastanesini bilmeyen yok. Kıbrıs caddesinde aşağı yukarı ziraat bankasının karşısında sayılır. Maraşın çok eski dondurmacılarından. Dondurma dışında da ürün yelpazeleri çok geniş. Şu anda birçok farklı farklı dondurmacıların açılmasına rağmen Yaşar pastanesinin benim yanımda herzaman farklı bir yeri vardır. İçeri girdiğin zaman buram buram nostalji kokuyor. Büyük devlet adamlarının çoğu orayı ziyaret etmişler. Hepsinin fotoğrafları boy boy yerlerini pastanenin duvarlarında almışlar. İnşallah arzu ettiğim digital fotoğraf makinamı aldığımda ve memleketime gittiğimde bol bol fotoğraflarla geri döneceğim ve sizlerle paylaşacağım. Kahramanmaraşımızın yine meşhur tarhanası. Bu tarhanayı çok yerde bilmezler. Benim bildiğim sadece Kahramanmaraş yöresinde yapılır. Eğer farklı yerlerde de yapılıyorsa bana bildirin lütfen. Bunun hem çorbası, hem kavurması, hem ıslatılıp çerez gibi yemesi hem de kızartıp cips gibi yemesi çok güzel olur. Tek bir tarhanayla kaç çeşit elde ediliyor bakınız. Bu yüzden her yaz bizim oralarda çok yapılır. Ama zor ve uzun bir yapım aşaması var. Zaten evde tek kişi ile yapılması mümkün değil. Buyüzden burada tarifini vermiyorum. Kahramanmaraş'ta artık heryerde satılıyor. İnsanlar genelde kendileri yapmaktansa hazır almayı tercih ediyorlar.

Lezzetli mi lezzetli, tek lokmalık, fıstık ezmeleri. Kendisinden çok ambalajı hoşuma gitti valla.

Bugün kahvaltımız buram buram memleket kokacak, allaha şükür. Kaynımın gönderdiği memleketimin pulbiberi ile yapılmış çemen, yanında antep usulü kırma zeytin. İçinde birazcık da ceviz olsaydı daha güzel olurdu. Maalesef yine bağdaki ceviz ağaçlarımızdan gelen cevizleri hemencecik tükettiğimiz için cevizsiz kaldık. Çocuklara her sabah bir avuç yedirmeye çalışıyorum bu cevizlerden. Zeka için çok faydalı diyorlar. Bu arada zeytinlerimiz de kendi zeytinliğimizden.

Geçenlerde sevilciğimin blogunda çemen görmüştüm, nekadar canım çekmişti. Biberlerim gelince hemen bende yaptım. İlk defa yaptım aslında, gözkararı. Biraz kendi anneciğimden hatırladıklarım, biraz da kopya çektim. Çemenim biraz kuru olunca birşeylerin eksik olduğunu anladım ama ne olduğunu bulamadım. Hemencecik 2. annemi (kayınvalidemi) aradım ve ondan yardım aldım. Tabiiki yağını unutmuşum!!!! Naparsın acemilik işte. Birdaha asla unutmam.....

Çemenin tarifi:

• 1/2 kilo pulbiber
• yaklaşık 2.5-3 sb etsuyu (bakarak ilave etmenizi tavsiye ediyorum)
• 1 dolu kaşık biber salçası
• biraz çemen tozu (3 yk kadar)
• pulbiber, tozbiber, karabiber (arzuya göre)
• bayat ekmek içi
• 1 baş dövülmüş sarmısak ( muhakkak içine konur, fakat miktar arzuya göre değişebilir)
• 1 sb sıvıyağ ( göz kararı bakarak ilave etmenizi tavsiye ederim)

Önce pulbiberlerin üzerine etsuyunu dökelim ve biraz bekletelim. Pulbiberlerin güzelce ıslanıp şişmesi lazım. Bu etsuyunu bu sefer göz kararı koydum. Maalesef ölçmeyi unuttum. Aşağı yukarı 2,5 - 3 sb kadar. Yani biberler suyun içinde yüzmesin, sizde gözkararı baka baka koyun. Eğer az gibi olursa daha sonra biraz daha ilave edilebilir.

Biberler iyice şiştikten sonra üzerine, baharatları (arzuya göre), ekmek içini, biber salçasını, dövülmüş sarmısakları ve çemen tozunu ilave edelim. Çemen tozunu da ben yine baka baka koydum. Çok yoğun baharat kokusunu sevmediğim için, fazla ağır olsun istemedim. Aşağı yukarı bir ölçü verdim, çünkü maalesef yine ölçmeden koydum.

Elimize mutfak eldivenimizi giyip güzelce yoğuralım. İyice karışmasını sağlayalım. Bu malzemeleri iyice karıştırdıktan sonra üzerine sıvıyağını ilave edip, tekrar yoğuralım. Ellerinize sağlık, çemenimiz hazır. Biraz bekledikten sonra daha da güzel oluyor.

Annem biraz fazla yapıp, fazlasını poşetlere koyup derin dondurucuya atardı. Bende öyle yaptım. Biraz komşularıma dağıttım, birazcığını da buzluğa attım. İstediğim zaman çıkarıp yiyebileyim diye. Hiçbir bozulma olmuyor. Buzu çözülünce kaşıkla karıştırılıyor ve hemen yenilebiliyor.

Bu çemenin farklı farklı tarifleri var. Sanırım herkez kendi damak zevkine göre yapıyor. Bu da benim tarifim oldu. Afiyet olsun....

Kayınbabamın kendi arılarından aldığı bal eksik olmasın sakın. Katkısız ve ev yapımı bal. Buyrun işte..... afiyet olsun.

Biraz çörek ve pekmez yanında harika olur doğrusu. Kahramanmaraşın eski adetine göre, ramazan bayramında hoşaf ve yanında bu çörekten ikram edilirmiş. Ben eski adetleri çok severim. Yani kültürümüzü yaşatmak bence çok güzel birşey. Belkide kendim yurtdışında yetiştiğim için bunu böyle hissediyor olabilirim. Orada herşeyden yoksun kaldık çünkü. O eskide kaldı, bu eskide kaldı derken, aslında herşeyi unutuyoruz ve kendimizden bir parçayı gömüyoruz aslında. Açıkçası, genç bir anne olarak, çocuklarımın bu kültürü devam ettirmelerini istiyorum. Unutmalarını istemiyorum. Her yörenin muhakkak kendine ait bir kültürü vardır. Bizim ülkemizi de güzel yapan bu işte. Sizlerde unutmayın arkadaşlar. Özellikle çocuklarınıza yaşatın ki onlarda bu değerlerin farkında olsunlar. Çünkü yakında bunları sadece tarih kitaplarından okuyacaklar.

Neyse yeter bu kadar nostalji. Tutmayın beni.... yazdıkça yazıyorum. Cücüklerim kahvaltı diye iniliyorlar. Hemen kalkayım bari.